Het verborgen huis
Op een warme zomerdag in 2020 kreeg ik een telefoontje van architect Frank Willems: of ik nog even tijd had om een betonnen constructie te komen fotograferen die onder de grond ligt en binnenkort niet meer te zien zou zijn. Maar natuurlijk wilde ik dat, alleen al vanwege het intrigerende idee dat het niet meer te zien zou zijn. Nu het af is klopt dat helemaal: vanaf een landweggetje is er een huis gekomen dat volledig verborgen is!
Geen huis te zien? Kijk goed onder de takken van het boompje links, daar is een stukje van het cortenstaal te zien waarmee de ingang is bekleed. Het tuin- en landschapsontwerp is gedaan door Bert Huls.
Dit project is een typisch voorbeeld van: als het niet mag zoals het moet dan moet het zoals het mag. Prachtig gelegen in de Brabantse natuur hebben Frank Willems (WillemsenU) en Marrit Winkeler een villa ontworpen die onderhevig was aan strenge eisen vanuit het bestemmingsplan (zoals dat het niet meer dan 3 meter boven het maaiveld mocht komen). De oplossing die zij bedachten: we gaan de grond in! Met een complexe betonnen constructie kon dat worden gerealiseerd, waarbij bovendien werd zekergesteld dat er tot op de onderste verdieping zonder ramen toch daglicht zou invallen. Daarover later meer. Eerst enkele beelden van het huis vanaf de andere kant op bovenstaande foto, het gedeelte dus dat wél zichtbaar is.
Als we naar binnen gaan zien we duidelijk terug dat het daglicht zelfs tot verdieping -2 komt. Bijvoorbeeld op de eerste foto hieronder, waar de architect de lift gebruikt om naar boven te gaan. Via de liftschacht komt daglicht naar binnen, maar overigens ook via het trappenhuis dat verscholen is aan de linkerkant van deze foto maar op andere beelden wel duidelijk naar voren komt. Het materiaalgebruik is ingetogen te noemen, een combinatie van de betonnen constructie met hout en glas.
In een fotoserie van dit huis mogen natuurlijk de details niet ontbreken, omdat er achter elke oplossing die voor dit complexe huis is gekozen een verhaal zit.
Tenslotte terug naar het eerste telefoontje over het fotograferen van de betonnen constructie. Toen ik daar stond kon ik me lastig voorstellen hoe het eindresultaat eruit zou zien. Terugkijkend op de beelden van de betonnen constructie snap ik het veel beter. Traag van begrip misschien, maar daarom ben ik denk ik geen architect geworden (-:).
